Α-483. Πέμπτο μέρος της αφήγησης, του γενναίου στρατιώτη Παναγιώτη Τσιγκούνη...
| Λαογραφία-->Λογοτεχνία-->Πεζά | 15/04/2015 15:17:49 |
Αφότου έφτασε η ενίσχυση και εμείς εξελευτερωθήκαμε, θέλαμε
να πάμε λίγο πιο πίσω , λίγο να ξεκουραστούμε.
Ήρθε και μας αντικατέστησε ένας λόχος πεζικού, της προφυλακής και έστησε αυτή
την μάχη. Ρε παιδιά , αιώνια θα θυμάμαι το τι τράβηξα εκεί, σε όλη αυτή την μάχη.
Είχαμε νεκρό τον γενναίο σκοπευτή Δημήτριο Παπαδιαμάντη και τραυματία είχαμε
τον άλλο λεβέντη και φιλο μου Δημήτριο Πετράκο. Τέλος ρε παιδιά τελείωσε αυτή η
μέρα έπειτα από δέκα ώρες μάχη και αφότου γλυτώσαμε από όλη αυτή την μάχη γυρίσαμε
πίσω στον καταυλισμό. Τέλος το βράδυ κοιμηθήκαμε και αφού τέλειωσε αυτή η μαύρη
νύκτα και ξημέρωσε η δεκάτη Ιουνίου, πήραμε το ρόφημα και πάλι κινήσαμε . Τότε
μας είδανε οι άπιστοι και μας βάλανε με οβίδες και βρήκανε στόχο, τα χρειαστήκαμε όλοι μας. Τότε διέταξε ο γενναίος Τσακαρίδης ‘’σέλωμα’’. Αμέσως σελώσαμε
και φύγαμε από εκεί χάμου και την μάχη
την ανέλαβαν τα γενναία πεζικά τα οποία οπισθοχώρησαν. Τότε μας διατάζουν ‘’επι
των ίππων’’. Ρε παιδιά να κάνουμε και εμείς
καταδίωξη. Ιππεύσαμε και η καταδίωξη άρχισε. Τους καταδιώξαμε όλη την ημέρα,
χωρίς να δώσουμε μάχη, διότι η Τούρκοι όπου φύγει - φύγει. Τέλος ήρθε το βράδυ
και πήγαμε να μείνουμε σε ένα χωριό Αρμένικο ονόματι Άταλα. Αφού εκεί καθόμαστε
περίπου δυο ώρες, είδα και περνούσε το πεζικό, και τους ρώτησα, τι Σύνταγμα είσθε
ρε παιδιά; Τότε αυτοί μου απάντησαν πως είναι το δεύτερο Σύνταγμα, ο τρίτος Λόχος,
οπισθοφυλακή. Κάθισα να περάσει ο λόχος για να ανταμώσω με τον ξάδελφό μου τον Χαράλαμπο
Κυριακάκη. Καμιά φορά, φώναξα το όνομα ‘’Κυριακάκης’’. Παρών μου λέει, εδώ είμαι,
εσύ ποιος είσαι; και τι με θέλεις; Εγώ
του λέγω είμαι ο ξάδελφός σου, έλα εδώ να σου ειπώ. Μήπως έχεις καμιά κουραμάνα
διότι είμαι νηστικός από την πρώτη μέρα. Καθίσαμε και φάγαμε με τον ξάδελφό μου
και έπειτα αποχωριστήκαμε και είπαμε καλή αντάμωση εις την άλλη ζωή. Τέλος κοιμηθήκαμε
και αυτό το βράδυ. Όταν ξημέρωσε , ένδεκα Ιουνίου, που κάλιο να μην εξημέρωνε, γιατί
συτη η μέρα θα γραφτεί σε όλα τα χρονικά το πόσο υπόφεραν εκεί τα ιππικά. Αυτό
το ολόμαυρο πρωινό, τρώμε και πίνουμε το
τσάι μας. Οπότε διάταξαν μόνο τον ουλαμό μας να πάμε για αναγνώριση του εχθρού.
Ήρθε η στιγμή που σελώσαμε και κάναμε τον σταυρό μας να πάμε να συναντήσουμε
τον άπιστο εχθρό μας. Αφότου βαδίσαμε τρεις ώρες από τους άλλους μας είδαν οι άπιστοι
και άρχισαν να μας βάζουν. Τότες μας διέταξε
ο κύριος Ζουμπουλάκης ‘’έλξατε σπάθη’’ , ρε παιδιά, και προνομή(;) ανά πέντε μέτρα,
να τους πλήξουμε εις τα στενά της μάχης, να κερδίσουμε. Οι Τούρκοι ήταν πολύ εμπρός
και οπισθοχωράνε να πάνε εις τα υψώματα
να καρτεράνε. Τότε φάνηκε όλη η επιλαρχία και φωνή ακούστηκε από τον Κύριο Τσακαρίδη. ‘’Πεζομαχία
ρε παιδιά , ο πόλεμος αρχίζει’’ ….
| Σχετικές αναρτήσεις: | Θεάσεις: 322 | |
Σχόλια: |
