Λίγα βιογραφικά : Ο
Σπύρος
ο Χούλης του Χαραλάμπους και της
Βασιλικής γεννήθηκε στην Ελίκα το 1896.
Ήταν το πρώτο παιδί από τα έξι παιδιά
της οικογένειάς του.
Τα αδέλφια του ήταν ο Γιάννης, η Ελένη, η Χρυσούλη, ο Γιώργος και ο
Δημήτρης.
Ευτύχησε να αποκτήσει πέντε παιδιά( τρεις κοπέλες και δυο αγόρια) τα οποία του χάρισαν 16 εγγόνια . Το 1912 σε
ηλικία 16 ετών ο Σπύρος Χούλης αφήνει το
χωριό του και με πλοίο πηγαίνει στην
πλούσια χώρα της Αμερικής.
Το 1919 σε ηλικία 23 ετών γίνεται επιχειρηματίας και από τότε , με την βοήθεια
του θεού όπως έλεγε, εργαζόταν σκληρά με
σκοπό ο ίδιος να ξεφύγει από την φτώχεια, αλλά και να βοηθήσει το χωριό του και
τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους
του.
Ένα σοβαρό έργο που βρίσκει την λύση του
ΔΩΡΕΑ ΕΚ 15000 ΔΟΛΛΑΡΙΩΝ ΤΟΥ ΟΜΟΓΕΝΟΥΣ ΣΠΥΡΟΥ ΧΟΥΛΗ
ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΥΔΡΕΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΙΚΑΣ
Άρθρο της
εφημερίδας «Φωνή της Μονεμβασίας»
Ο εις Αμερικήν άριστα εγκατεστημένος
ομογενής εξ Έλικας κ. Σπύρος Χούλης, κατόπιν των όσων γράφαμε εις προηγούμενα
φύλλα της Εφημερίδος μας, σχετικώς με την λύσιν του σοβαρού θέματος της
υδρεύσεως του μεγάλου χωρίου της Έλικας, προσφέρει δέκα πέντε χιλιάδες δολάρια
δια την αντιμετώπιση μέρους των δαπανών της εκτελέσεως του εν λόγο έργου. Την
εν λόγω προσφορών του που μας εγνώρισε ο στενός συγγενής τούτου και Γραμματεύς
της Κοινότητος Έλικας κ. Σταύρος Ρέγας όστις μας γράφει, «Σχετικώς με το ζήτημα
της υδρεύσεως της Κοινότητός μας εις το οποίον αναφέρεται και το από 29.9.65
υπ’ αριθ. 57 φύλλον της εγκρίτου Εφημερίδος Σας, έχω να σας γνωρίσω τα κάτωθι
νέα. Ο εις Αμερική εγκατεστημένος συγχωριανός μας και σεβάσμιός μου θείος κ.
Σπυρίδων Χούλης, ανταποκρινόμενος αυθορμήτως εις σχετική προγενεστέραν
δημοσίευσιν της Εφημερίδος σας, δια την λύσιν του προβλήματος της Υδρεύσεως του
χωρίου μας, δι’ επιστολής του από 21 Σεπτεμβρίου 1965 προς εμέ, μου κάνει
γνωστόν ότι εις την δαπάνην του έργου τούτου θα συμμετάσχει με το ποσόν των
δέκα πέντε χιλιάδων 15.000 δολαρίων.
Κατόπιν τούτου το Κοινοτικό Συμβούλιο
κινείται σήμερον μεταξύ των αρμοδίων δια την εξεύρεση και της υπολοίπου δαπάνης
ίνα ούτω λυθεί μια για πάντα, το φλέγον τούτο πρόβλημα του χωρίου μας».
Η μεγάλη αυτή προσφορά, ως
πληροφορούμεθα, αλλά και ως είναι βέβαια ευνόητο, ικανοποίησε όλους τους
κατοίκους, οίτινες στο πρόσωπο του μεγάλου αυτού δωρητού βλέπουν τον μεγάλο
ευεργέτη του χωρίου των.
Δεν υπολείπεται πλέον παρά η
δραστήριος ενέργεια τόσον του Προέδρου της Κοινότητος, κατά κύριον λόγον, όσον
και ολοκλήρου του Κοινοτικού Συμβουλίου, με την συμπαράσταση πάντοτε όλων των κατοίκων,
δια την εξεύρεση της υπολοίπου δαπάνης του έργου, χρηματοδοτουμένης της
Κοινότητος εκ του Νομαρχιακού Ταμείου, εις το οποίον θα πρέπει να γίνει γνωστή
η μεγάλη αυτή δωρεά, ήτις με την συμβολή του Νομαρχιακού ταμείου ν’ αξιοποιηθεί
και να γίνει πραγματικότης, ο μεγάλος πόθος του δωρητού κ. Σπύρου Χούλη, και εν
τω μεταξύ η δωρεά αυτή να γίνει και παράδειγμα σ’ άλλους ομογενείς που μπορούν
να ενισχύσουν την εκτέλεσιν του έργου τούτου. Το Νομαρχιακό Ταμείο Λακωνίας,
είναι ανάγκη να χρηματοδοτήσει την Κοινότητα λαμβάνων υπ’ όψιν του την μεγάλη
δωρεάν των 15.000 δολαρίων και την ανάγκην εκτελέσεως του έργου.
Παραλλήλως και ο Πρόεδρος της
Κοινότητος να προχωρήσει εμπρός για την εκτέλεση του έργου τούτου και να μην
καμφθή από τυχόν εμπόδια που θα παρουσιασθούν περί την εκτέλεσιν του έργου
τούτου και είναι ανάγκη να πείσει τον οιονδήποτε ότι προ του μεγάλου καλού του
χωρίου δεν πρέπει να υπάρξουν εμπόδια πιστεύομεν ότι τελικώς ουδείς θα υπάρξει
να φέρει εμπόδια στην εκτέλεση του έργου αφού οι κάτοικοι της περιοχής μας
είναι πρόσωπα με ευγένεια και πολιτισμό και ουδείς θα θελήσει να μην εκτελεσθή
το έργον τούτο που θα δώσει την χαρά σε ένα μεγάλο χωριό.
Ο Ενθουσιώδης λόγος του κ. Σπύρου Χούλη κατά τα εγκαίνια της
ύδρευσης του χωριού
Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφαί,
Την
στιγμήν αυτήν αισθάνομαι αφ’ ενός μεν χαράν απερίγραπτον, αγαλλίασιν ψυχικήν
άφθαστον, και αφ’ ετέρου συγκίνησιν βαθυτάτην και ικανοποίησιν ψυχής και
καρδίας αφάνταστον.
Διότι
αι σκέψεις μου την στιγμήν αυτήν στρέφονται και με φέρουν πίσω πενήντα επτά
έτη, οπότε εξεκινούσα δέκα έξι ετών παιδί από τα ιερά και αλησμόνητα χώματα του
χωριού μας και της γλυκυτάτης πατρίδος. Άφινα τότε τον μικρόν μου γνωστόν
κόσμον δια να φύγω δια την ξενητειάν και δια την εξεύρεσιν ευκαιριών δια μίαν
καλλιτέραν ζωήν, βελτίωσιν της θέσεώς μου και δια την ανακούφισιν των πτωχών
και σεβαστών μου γονέων.
Σαν
ένα μεγάλο και υπέροχο όνειρο που επαλήθευσε διέρχονται τα πενήντα επτά έτη της
ζωής μου, χρόνια ξενητειάς και βιοπάλης, μέσα στο μυαλό και στην σκέψιν μου.
Και το όνειρο αυτό, ήτο το πώς θα ήτο δυνατόν να φανώ χρήσιμος όχι μόνον προς
τον εαυτόν μου και στην οικογένειάν μου αλλά και το πώς θα ήτο δυνατόν να
ανακουφίσω, να βοηθήσω και να στηρίξω τους έχοντας ανάγκην, βοήθειαν,
συμπαράστασιν και υποστήριξιν αδελφών και συμπατριωτών μας. Πέρασα δύσκολα
χρόνια, χρόνια βιοπάλης και κόπων, μόχθων και θυσιών. Αλλά ο Παντοδύναμος Θεός
με επροστάτευσε, ο Άγιος Χαράλαμπος με ενδυνάμωσε και αι ευχές των αειμνήστων
γονέων μου με συνόδευσαν. Επί πλέον η μεγάλη και φιλόξανη χώρα του Ατλαντικού
και Ειρηνικού Ωκεανού, η Δευτέρα μου πατρίδα αι Ηνωμέναι Πολιτείαι της
Αμερικής, μου έδωσεν κάθε ευκαιρίαν και κάθε ελευθερίαν δια να αγωνισθώ τον
μεγάλον αγώνα της ζωής του ξενητευμένου πολίτου και μετανάστου.
Δοξολογώ
των Πανάγαθον Θεόν, ευγνομονώ τον Άγιον Χαράλαμπον και ευχαριστώ την Αμερικήν
δια όλα τα αγαθά, τα καλά και τας ευλογίας τα οποία μου εχάρισαν και ιδιαιτέρως
δια την υγείαν, το μεγαλύτερον θησαυρόν της ζωής ώστε έπειτα από τόσα χρόνια
σκληρής βιοπάλης να επιστρέψω και πάλιν εις τα ευλογημένα χώματα της πατρίδος
μου.
Είμαι
δε περήφανος και καυχώμαι διότι εξεκίνησα από τον άγιον τούτο τόπον, με
ελάχιστα μεν εφόδια υλικά, αλλά δε με ψυχικά και πνευματικά εφόδια τεραστίας
αξίας, τας ευχάς των γονέων μου, την πίστιν και τας παραδόσεις της αγίας μας
πίστεως και θρησκείας και τας αθανάτους ιδέας του Ελληνικού πολιτισμού και
ιστορίας μας.
Καυχώμαι
δε επί πλέον διότι τα πολύτιμα και ανεκτίμητα αυτά εφόδια με όπλισαν και
ενδυνάμωσαν την ψυχήν και την καρδίαν τόσον ώστε να με καθοδηγήσουν εις τα
πενήντα επτά αυτά χρόνια ξενητειάς να ακολουθίσω την ευθείαν οδόν, τον καλόν
δρόμον εις την μεγάλην και απέραντην ήπειρο τας Ηνωμένας Πολιτείας της
Αμερικής, να τηρήσω τας υποσχέσεις μου και να φανώ αντάξιος των προσδοκιών και
ελπίδων των σεβαστών μου γονέων και των συμπολιτών μου εδώ εις την Ελίκαν, και
των Ελικιωτών εις την Αμερικήν. Προσεπάθησα πάντοτε να ανταποκριθώ επαξίως εις
την παρακαταθήκην την οποίαν έλαβον από την Ελίκαν τον τόπον που είδα δια
πρώτην φοράν τον λαμπρόν ήλιον και το φως του και την γαλανήν θάλασσαν του
Αιγαίου αλλά να φανώς και αντάξιος της νέας μου πατρίδος, την Αμερικήν η οποία
μου έδωσεν τα προς το ζην. Ο Θεός μου επέτρεψεν μέχρι σήμερον να ζω και να
εργάζομαι και να βοηθώ τους συνανθρώπους μου με το κατά δύναμιν.
Αλλά
το έργον της υδρεύσεως του αγαπητού μας χωρίου, του οποίου έργου τα εγκαίνια
τελούμεν σήμερον πανηγυρικώς, αποτελεί δι’ εμέ το κατακόρυφο των προσπαθειών
μου, η αφάνταστος παραγματοποίησις των ονείρων μου, η στέψη και ο θρίαμβος του
αγώνος μου και των ελπίδων μου.
Διότι
επί τέλους έπειτα από αναρίθμητα εμπόδια, αντιρρήσεις, καθυστερήσεις,
αμφιβολίας και αντιδράσεις αι οποίαι πολλάκις με έφεραν εις απελπισίαν και
απογοήτευσιν, επί τέλους λέγω, το ιερόν και αναγκαιότατον έργον της υδρεύσεως
του χωριού μας έφθασεν εις αίσιον πέρας και σήμερον την στιγμήν αυτήν έρχομαι
πετώντας και διασχίζοντας τον Ατλαντικόν Ωκεανόν και την Μεσόγειον, διερχόμενος
χιλιάδες μίλια απόστασιν, μόνον και μόνον δια να παρευρεθώ την ιρεράν αυτήν
στιγμήν κοντά σας, να χαρούμε και να εορτάσωμεν, να πανηγυρίσωμεν και να
ευχαριστήσωμεν τον Θεόν όλοι μαζί σαν αδέλφια σαν συμπολίτες την
πραγματοποίησιν ενός ονείρου μιας ιδέας μιας ελπίδος που προηγούμενες γενεές
δεν απέκτησαν, νεράκι άφθονο μέσα στα σπίτια των.
Και
έρχομαι να είμαι σήμερα μαζί σας αισθανόμενος αφάνταστον συγκίνησιν και χαράν
διότι βλέπω ότι οι κόποι μου και αι προσπάθειαί μου δεν επήγαν χαμέναι, δια
τούτο κατέχομαι από ψυχικήν αγαλλίασιν και ικανοποίησιν απεριγράπτου βαθμού.
Έφυγα
όπως ανέφερα ανωτέρως μικρός και
άγνωστος, επιστρέφω σήμερα στο χωριό μου νικητής και τροπαιούχος. Και δεν φέρω
τρόπαια και βραβεία νίκης πολέμων, προσωπικών συμφερόντων και μίσους, αλλά έργα
αγάπης, ανθρωπισμού και χριστιανικού πολιτισμού, τον μεγαλύτερον θησαυρόν της
ανθρωπίνης ζωής το αγνό και δροσερό νεράκι, το νεράκι που έρχεται μέσα στα
σπίτια της Ελίκας μας δια να πίνουν όλοι και να δροσίζονται και να το
χρησιμοποιούν δια τα ανάγκας της καθημερινής ζωής και υγείας.
Η
έρημος γίνεται παράδεισος, η ξηρασία γίνεται δροσιά, το νεράκι φέρει ζωή και
ευτυχία. Αισθάνομαι λοιπόν τον εαυτόν μου υπερβολικά ευτυχήν που ο Θεός μου
επέτρεψεν να έλθω από μακρυά δια να συμμετάσχω και εγώ εις την ωραίαν αυτήν
εορτήν των εγκαινίων του έργου της υδρεύσεως της Ελίκας. Χαίρω ιδιαιτέρως που
αντικρύζω τους κατοίκους του χωρίου μας εδώ και ευχαριστώ άπαντας θερμώς δια
τας τιμάς σας προς το πρόσωπόν μου και το έργον μου.
Θέλω
να γνωρίζετε ότι το έργον επραγματοποιήθη επιτυχώς διότι πολλοί συνέβαλον εκτός
εμού δια την επιτυχίαν του. Πρωτίστως θεωρώ καθήκον μου επιβεβλημένον να
ευχαριστήσω την Εξοχωτάτην Εθνικήν Κυβέρνησιν της πατρίδος Ελλάδος ήτις με
ενθουσιασμόν αγκάλιασεν το έργον της υδρεύσεως της Ελίκας, εστάθη αρωγός του
και το προώθησεν ταχύτατα με την υλικήν και ηθικήν υποστήριξίν της.
Ευχαριστίας
οφείλομεν και εις την Σεβαστήν Νομαρχίαν και Νομάρχην Λακωνίας διότι ηργάσθησαν
ακούραστα και με επιμέλειαν και προθυμίαν δια το έργον. Χάριτας και
ευγνομοσύνην οφείλω να εκδηλώσω προς τον λίαν αγαπητόν, δυναμικόν και
δραστήριον πρόεδρον της Κοινότητος Ελίκας εντιμώτατον κύριον Μιχαήλ Τσιγκούνην
και το περί ευατού εκλεκτού και αφοσιωμένου Διοικητικού του Συμβουλίου, οίτινες
ηργάσθησαν ακούραστα με πίστιν και αφοσίωσιν δια το ιερόν και αναγκαιότατον
έργον της υδρεύσεως της Ελίκας. Πολλά εμπόδια υπερπηδήθησαν και πολλές
δυσκολίες ενικήθησαν.
Τέλος
αισθάνομαι την ιεράν υποχρέωσιν να ευχαριστήσω ένα πρόσωπον που δεν είναι
σήμερα εδώ μαζί μας τον Αιδεσιμωλογιώτατον ιερόν πατέρα Κωνσταντίνον Μπεμπήν
τον ιερατικόν προϊστάμενον της Ελληνορθοδόξου Κοινότητος του Αγίου Γεωργίου εν
Νιού Μπέντφορντ, Μασσαχουσέττης, Αμερικής, Κοινότηταν εις την οποίαν ανήκω και
εγώ επί πενήντα και πλέον έτη, κληρικόν ευσεβέστατον και λίαν μορφωμένον όστις
εις τα τελευταία αυτά έτη μου έδωσεν θάρρος και πνευματικήν ενίσχυσιν και
καθοδήγησιν η οποία συνετέλεσεν κατά πολύ εις την σημερινήν πραγματοποίησιν του
έργου της υδρεύσεως του χωρίου μας.
Αγαπητοί
μου πιστέψετέ μου ότι αισθάνομαι μεγάλην ανακούφισιν που επί τέλους το έργον
της υδρεύσεως της Ελίκας ετελείωσεν και έγινε αληθινή πραγματικότης. Ας τρέχει
λοιπόν από εδώ και εις το εξής άφθονο το δροσερό νεράκι στα σπίτια του χωρίου
μας και ας μνημονεύουν οι κάτοικοί του κάποτε-κάποτε τα ονόματα των αειμνήστων
γονέων μου που με έφεραν στον κόσμον αυτό δια να δροσίζεται αι ψυχαί των.
Θέλω
να βεβαιώσω όλους ότι το έργον της υδρεύσεως το είχα εγκολπωθή από πολλά έτη,
όταν δε ήλθε η κατάλληλος στιγμή προσέφερα τον όβολόν μου δια να γίνει το
όνειρο και η ελπίδα όλων μας αλήθεια και ζωντάνια. Δεν εζήτησα και δεν ζητώ τίποτε
απολύτως δια τον εαυτόν μου, αισθάνομαι δε μέσα μου απόλυτην ηρεμίαν και
ικανοποίησιν διότι έπραξα το καθήκον μου προς τον Θεόν και πατρίδαν μου και εις
το να βοηθήσω όχι μόνον τους ολίγους αλλά το σύνολον, τους πολλούς.
Γνωρίζω
καλώς ότι κατ’ αρχήν μερικοί αντέδρασαν εις το έργον δια διαφόρους ιδικούς των
λόγων. Τους ευχαριστώ και αυτούς και θέλω να τους βεβαιώσω ότι ουδέποτε
απέβλεψα να βλάψω ουδένα ούτε τα συμφέροντα ουδενός να θίξω, απέβλεψα μόνον στο
γενικόν καλόν.
Εάν
νομίζουν μερικοί ότι τους εστενοχώρησα ή αδικήθησαν τους ζητώ συγνώμην και
ελπίζω ότι όλοι οι κάτοικοι του χωριού ηνωμένοι με αγάπην και ομόνοιαν θα
προχωρήσουν εμπρός δια την πρόοδον του χωρίου μας. Εγώ πάντως έπραξα το καθήκον
μου δια το καλό και συμφέρον του χωρίου μας και ελπίζω να ευρεθούν και άλλοι
συμπατριώτες εδώ και εις τα ξένα δια να βοηθήσουν εις την πρόοδον και ανάπτυξιν
της Ελίκας.
Αγαπητοί
μου με ευχαριστεί υπέρτατα η ιδέα ότι το έργον ετελείωσεν και τώρα μου δίδεται
και εις εμένα η ευκαιρία να ησυχάσω και να ηρεμήσω και πιθανόν αν θέλη ο Θεός
να έλθω αργότερον εδώ εις την Ελίκαν με περισσότερον καιρόν εις την διάθεσίν
μου δια να ξεκουράσω το κορμί μου σαν το γέρο του Μωρηά από τους αγώνας και
κόπους της ζωής.
Τα χρόνια
ομολογουμένως πέρασαν, το βάρος της ηλικίας και της βιοπάλης άρχισα να το
αισθάνομαι βαρύτερον. Πάντως τελειώνοντας θέλω να σας φέρω ως πρόεδρος των
Ελικιωτών Αμερικής, τους θερμούς πατριωτικούς χαιρετισμούς των συμπατριωτών μας
εν Αμερική και κατόπιν να σας βεβαιώσω ότι όσον ακόμη μου το επιτρέψει ο Πανάγαθος
Θεός και ο Άγιος Χαράλαμπος να ζω και μου χαρίζει την δύναμιν και την υγείαν να
εργάζομαι, θα προσπαθώ πάντοτε να ενθυμούμαι το αγαπημένο μου χωριό, την ωραίαν
μας Ελίκαν και τους αγαπητούς κατοίκους της και θα πράττω το καθήκον προς
αυτούς όσον ακόμη έχω τας δυνάμεις μου.
Τέλος
σας φέρω σήμερον τον χαιρετισμόν της μεγάλης χώρας της Αμερικής, που έφθασεν
όπως όλοι γνωρίζετε εις την σελήνην, γεγονός που αποδεικνύει τα μεγαλουργήματα
του πνεύματος, του θάρρους, της δυναμικότητος και της επιστήμης της δευτέρας
και θετής μου πατρίδος.
Ας
ευχηθώμεν δε όπως ο Θεός αγαπά και προστατεύει πάντοτε την ωραίαν μας πατρίδαν
Ελλάδαν, την χώραν του φωτός, της ζωής, της χαράς και του λαμπρού ηλίου και της
όμορφης γαλανής θαλάσσης. Να ευλογή δε και να στηρίζη την Αμερικήν την δευτέραν
μου πατρίδαν την χώραν του δυναμικού πολιτισμού του πλούτου και της προόδου.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΓΙΟΥ
ΘΩΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ, 15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1970
ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ
Αρχή του Τριωδίου
Σήμερον
τελούμεν Αρτοκλασίαν υπέρ πάντων των Μελών του Συλλόγου των Ελικιωτών (εξ
Ελίκας, Μονεμβασία, Λακωνίας, Ελλάδος) οίτινες έχουν την ετήσιαν εορτήν των και
τιμούν την μνήμην του Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους.
Καλωσορίζομεν
σήμερον εις τον Ιερόν μας Ναόν και εις την Παροικίαν τους Αδελφούς ημών, τα
Μέλη του Συλλόγου των Ελικιωτών, οι οποίοι ήλθαν από άλλας πόλεις δια να
Εκκλησιασθούν δια πρώτην φοράν εις τον Ιερόν Ναόν του Αγίου Θωμά και μετά των
συμπατριωτών των τιμήσουν την μνήμην του Αγίου Χαραλάμπους.
Πρόεδρος
του Συλλόγου είναι ο Αξιότιμος κ.
Σπυρίδων Χούλης, όστις είναι Μέγας Ευεργέτης
εις την γενέτειράν του (Ελίκα της Λακωνίας, Ελλ.) όπου συνεισέφερε σεβαστόν
χρηματικόν ποσόν δια την ανέγερσιν του Ιερού Ναού του Αγίου Χαραλάμπους, και
έτερον μέγα ποσόν δια την ύδρευσιν του χωρίου Ελίκας. Ο δε Σύλλογος, ως
σύνολον, απέστειλε ρουχισμόν και 200 ζεύγη υποδημάτων δια τα εκεί παιδιά του
σχολείου.
Συγχαίρομεν
τον κ. Σ. Χούλην, τους Αξιωματούχους και τα Μέλη δια τα ωραία, θεάρεστα και
φιλανθρωπικά έργα των και ευχόμεθα πάσαν εκ Θεού ευλογίαν και βοήθεια, ίνα
εξακολουθή ο Σύλλογος το ευεργετικόν του πρόγραμμα. Ευχόμεθα και πάσαν
επιτυχίαν εις τας εργασίας της σημερινής συνεδριάσεως του Συλλόγου.