Α-55. Στο χωριό μας
Λαογραφία-->Λογοτεχνία-->Ποίηση | 03/08/2014 14:18:05 |
του βουνού σου, τα κάτασπρα σπιτάκια,
φωτόλουστη σαν νύφη καμαρώνεις
κι άσπρα στο πέλαγος στέλνεις φιλάκια.
κι ο ουρανός ερωτικός μαζί σου
σε ραίνει με διαμάντια, με ζαφείρια
και λέει βουνό - βουνό την καλλονή σου.
και πέτρα του οι Πύργοι, του γιαλού οι λαμπράδες,
το γλαρονήσι, οι Μαρμαροφρεγάδες.
τ ώριο Τσιρίγο και το Λαφονήσι
καθώς θεριό τη δίψα του να σβήσει.
αδιάφορη, σα σε σκηνή μπροστά σου.
Βροντούν τρομαχτικά, λείχουν ή τρώνε
τα κύματα, τους βράχους, τα νησιά σου.
του κάκου σφίγγει η θάλασσα τη γη σου,
όμοια μ αυτή στο χάδι ή στην οργή της
αναγαλλιάζει και βογγά η ψυχή σου.
χειροπιαστά τραβάτε αγαπημένα
και είν τα όνειρατά τους, όνειρά σου
από τα ίδια ιδανικά θρεμμένα.
μες στην καθάρια και ζεστή φωλιά της
λεβέντες νιους και κόρες ξεπετάει
γλυκές και δροσερές, σαν τα νερά της
στη θάλασσα τα σπίτια καθρεφτίζει.
Ανήσυχος, σοφός, σ άκαρπα μέρη,
του κόρφου βασιλιάς, να γίνει, αξίζει.
βγαίνει απ το δίπλαγο και σ αγναντεύει
θωρεί τα κάλλη σου, σαν μαγεμένη.
κοιτάς τα κάλλη της, κι ο νους σου ρέβει.
-δροσόλουστη νεράιδα μες στο ρέμα-
του μύλου η φτερωτή τη νανουρίζει.
Νύφη στη φύση, τάμα στ Άγιο Πνέμα.
του ηλιόφωτου και στων πουλιών τα γλέντια,
σε συλλογιούνται στις κορφές, στα πλάγια
η Γερουμάνα, τα Λυρά και τα Κουλέντια
είν οδοιπόροι λες μαρμαρωμένοι.
Κοιτούνε τα κυματιστά βουνάκια
και Σένα σ άχνα γκρίζα τυλιγμένη.
μέσα στον ήλιο κολυμπάς με χάρη
κάθε άστρο χύνει άγίασμα με τάσι
ολάργυρο. Φως κερνά το φεγγάρι.
γοργά φτεροκοπούν κι οι γλάροι.
Μύρα αναδίνουν τ άνθη. Η καρδερίνα
γλυκό τραγούδι στήνει στο χορτάρι.
κυλούν ήσυχα κι αγάλια τα χρόνια
και μ άνθη κι οι μοίρες τα στεφανώνουν
Και μένα που με μάγεψε στα ξένα
μια Κίρκη χώρα με περίσσια κάλλη,
μέσα στα σωθικά μου τα φαρμακωμένα
έλαμψε η θύμηση σου, αγνή και πάλι.
τ αγερικά, τα μαγικά, τα πλάνα
και νοσταλγώντας ο πόθος με τραβάει
στους κόλπους σου πατρίδα βρυσομάννα.
σαν μια εικόνα Παναγίας θλιμμένης
με πόνο την καρδιά μου έχει ποτίσει ( μια τρυφερή ανάμνηση έχει αφήσει.)
του γαλανού ουρανού, της θάλασσας σου.
Ομόνοια και αγάπη κάτω να γράφει.
σαν όνειρο γλυκό και σαν αλήθεια.
Φούντωσε η ομορφιά τα σωθικά μας
από την ομορφιά που κλείνεις μες στα στήθια.
να μπαίνουν και να βγαίνουν τα καΐκια
Να σιγοψιθυρίζουν τα δενδρά σου
στο φλοίσβο που χαϊδεύει τα χαλίκια
σαν όνειρο γλυκό και σαν αλήθεια
φούντωσε η ομορφιά τα σωθικά μας
Σχετικές αναρτήσεις: | Θεάσεις: 318 | |
Σχόλια: |